Jan Oude Geerdink - Vroomshoop

verhalen van Jan Oude Geerdink

werkzaam bij de Rijkspolitie inVroomshoop van 1976 tot 1990



De luchtballon



Precies het jaar weet ik niet meer, maar het was Koninginnedag en het oranje comité had een ballon wedstrijd uitgeschreven voor de Vroomshoopse jeugd. Fantastisch natuurlijk, behalve voor de kleine meid van de familie Top (de onderwijzer en zoon van de groenteman). Mijn buren uit de Kamperfoelie. Zij is jarig op die dag en kon dus vanwege het familie bezoek niet meedoen met de wedstrijd en dat vond ze heel erg. Laat ik nu net in die tijd tijdelijk gedetacheerd zijn op onze landelijke luchthaven Schiphol. Ik vroeg dus aan Jan Top om mij het ballonkaartje van zijn dochter mee te geven. Zo gezegd zo gedaan. Op schiphol vond ik een heel vriendelijk gezin dat met het vliegtuig vertrok naar Singapore. Toen ik hen het verhaal verteld had, waren ze direct in voor deze grap, met dien verstande dat ik ze nog wel het vervolg moest schrijven.
Na enige tijd kreeg de familie. Top bezoek van enige leden van het oranje comité. Zij wilden graag even spreken over het feit dat het ballonkaartje van de dochter was teruggekomen, netjes verstuurd en afgestempeld in Singapore. Echter alle andere kaartjes waren teruggekomen uit Noord-Duitsland en voorin Denemarken. Dit was toch wel erg vreemd. Men had met het comité er lang en breed over gesproken, en hadden toch maar besloten om een gesprek aan te gaan. Natuurlijk was de hilariteit groot toen met het ware verhaal hoorde. Zonder mij op dat moment iets te zeggen beraamden zij een tegenplan. Tijdens het oranjefeest kreeg ik de uitnodiging om als officiële gast aanwezig te zijn tijdens enige festiviteiten. Pas op de dag zelf hoorde ik dat de prijsuitreiking van de ballonwedstrijd plaats zou vinden. Toen begon ik enige argwaan te krijgen, maar speelde het spel mee. Ik stond vervolgend op het podium en daar werd door de voorzitter het verhaal verteld en werd ik zeer bedankt voor de ontstane ophef en kreeg ik een fantastische grote lolly. Eind goed al goed.



De metaaldetector

Een ander kort verhaal, maar wel een leuke is dat wij eind jaren '70 bij een onderzoek naar vuurwapens de beschikking kregen over een zogenaamde metaaldetector. Dit was een exclusief cadeautje van de gemeente Den Ham. In die tijd was dat een groot apparaat. Door ons werd dit apparaat driftig gebruikt bij vele huiszoekingen. Zo ook in een iets oudere woning, waarbij het apparaat op een bepaalde plaats behoorlijk geluid maakte tegen een plafond. Omdat toen  erg veel werd verstopt tussen de vloeren, werd ook nu besloten een en ander open te breken. Al snel bleek dat de tussenruimte leeg was. Bij nader onderzoek bleek dat het apparaat zo goed was en reageerde op het metalen bed wat op de verdiepingsvloer in de slaapkamer stond. Ach ja, met alle nieuwe snufjes moet je leren werken



Waarom heeft Vroomshoop zo’n mooi politiebureau?

Het was op een dag dat wij hoorden dat er gedebatteerd werd in de Tweede kamer over een nieuw kunstwerk.  Dit kunstwerk voor de Tweede Kamer zou F 100.000,00 gulden mogen kosten.

Omdat wij al lang aan het proberen waren om ons oude postbureau verbouwd te krijgen via de toenmalige Rijksgebouwen dienst, schreven wij als personeel van de post Vroomshoop een brief naar de voorzitter van de Tweede Kamer dat wij wel iets wilden bedenken voor dat bedrag. Met dat bedrag wilden wij dan ons tochtige bureau opknappen.

Wij hadden niet durven hopen hier bericht op terug te krijgen, maar tot onze verbazing kwam er een brief met de mededeling dat onze brief was doorgestuurd naar de Minister Ed Nijpels, onder welk ministerie Rijksgebouwen dienst resulteerde.

Hiervan hoorden wij niet direct iets terug. Echter toen wij lazen dat dhr Nijpels een VVD congres in Vriezenveen zou toespreken is contact gezocht met zijn secretaris of het niet mogelijk was dat hij in eigen persoon onze situatie kwam aanschouwen. Hierover werd op het ministerie intern overlegd. Binnen enkele uren werd er al teruggebeld door de secretaris van Nijpels dat de Minister een informeel bezoek zou brengen van hooguit een kwartiertje alvorens hij naar Vriezenveen zou gaan. Echter de Minister wilde er verder geen ruchtbaarheid aan geven. Zo geschiedde. In een klein comité werd de Minister Nijpels ontvangen en werd hij rondgeleid door het bouwvallige bureau. Hij was diep onder de indruk en zou er beslist op terugkomen.

Omdat zijn bezoek iets langer duurde dan gepland kwam hij te laat op het congres aan In zijn openingstoespraak memoreerde hij naar de zeer slechte toestand waarin hij het postbureau der rijkspolitie in Vroomshoop had aangetroffen. De pers was volop aanwezig en de volgende dag stonden de kranten er vol van.

Wij hadden natuurlijk met grote passen een heleboel mensen “gepasseerd”. Dat werd niet overal in dank afgenomen. Het uiteindelijke resultaat was echter fantastisch.

En zo kwam Vroomshoop aan een politiebureau dat er zijn mocht voor die tijd.



Prachtige winter voedselactie.

De strenge winter van 1979 liet zijn sporen na in de natuur. Op het postbureau van de rijkspolitie werden twee uitgetelde roofvogels gebracht en een zwaan vroor dood in het Zwolsekanaal. Dit alles bracht enkele van ons, Roelof Geerligs, John Mokkelenkate en ik op het idee van een groots opgezette voederactie voor alle dieren in het wild. Gezamenlijk met jachtopzichter Nevenzel en vogelcontroleur Bouwman en met toestemming van de burgemeester werd eea besproken. De gemeentewerf werd het centrale inzamelpunt. De basisscholen werden benaderd en deden allemaal mee. Bakkers uit Vroomshoop voor oud brood en ook de kippenboeren van de Tonnendijk deden mee. Er waren iedere dag wel dode eendagskuikens en de roofvogels zijn daar gek op.

Scholieren kwamen bij toerbeurt naar de gemeentewerf om te helpen met het breken van het brood in hapklare stukjes voor de vogels. Iedere dag gingen we een route rijden naar een groot aantal voerplekken in en rond Vroomshoop. Vele scholieren zijn mee geweest om watervogels, roofvogels, konijnen, hazen, reeën etc etc bij te voeren. De actie werd breed uitgemeten in de dagbladen en op radio Oost.

Het was een actie waaruit bleek dat de gezamenlijkheid naar de natuur enorm was en dat iedereen van groot tot klein zich op zijn/haar manier en wijze verantwoordelijk voelde en zijn/haar steentje bijdroeg.  Gedurende de gehele strenge winter werd de actie voortgezet en tot de laatste dag werd door iedereen met grote betrokkenheid meegedaan. Ik denk dat velen die dit lezen zich deze winter nog wel zullen herinneren.





Leuke anekdote

Het was werelddierendag. 's Morgens een melding van een aanrijding op de President Kennedystraat tussen een loslopende hond en een motorrijder. De motorrijder raakte lichtgewond. De hond werd door ons meegenomen naar het politiebureau. Niemand kon ons zeggen van wie het dier was. De volgende dag stond dan ook een mooi artikel in Dagblad van het Oosten dat een hond zijn verjaardag had gevierd in de politiecel. Hierop reageerde zijn baasje en kon alsnog de zaak via de verzekering goed geregeld worden